Zachodnią Prowincję cechują wspaniałe plaże, świetne zaplecze turystyczne, rozmaite formy zakwaterowania o różnym standardzie oraz wspaniała pogoda. Ten region turystyczny Sri Lanki dysponuje wieloma walorami, na których poznanie wypadałoby przeznaczyć jak najwięcej czasu, chociaż ciepły ocean i plaże z pewnością będą zatrzymywały turystów na wiele godzin. Zachodnie wybrzeże jest najbardziej oblegane na wyspie i uchodzi za główną gałąź przemysłu związanego z wypoczynkiem zorganizowanym. Chociaż niektóre zakątki są pozbawione wakacyjnego wdzięku, wielu turystów dostrzega tam urok porównywalny z europejskimi standardami spotykanymi przykładowo w basenie Morza Śródziemnego. Oprócz dogodnych propozycji wypoczynkowych na podróżników czeka wiele atrakcji związanych z aktywnym spędzaniem wolnego czasu oraz zabytki objawiające się najczęściej w postaci buddyjskich świątyń. Dodatkowo wybrzeże upiększają niewielkie, malownicze miasteczka, smukłe palmy delikatnie bujające się na wietrze oraz tradycyjne wioski rybackie, w których można poznać niezwykłą technikę łowienia ryb ze specjalnych żerdzi i zasmakować wyjątkowych owoców morza.

Zachodnia Prowincja otoczona jest od południa przez region turystycznych Południowej Prowincji, od wschodu terenami Centralnej Prowincji, natomiast od północy ziemiami Północno-Zachodniej Prowincji. Jeżeli ktoś chce zapoznać się z historią regionu, powinien poświęcić czas na wizytę w stolicy regionu – Kolombo.

Pierwsze ślady osadnictwa na tym terenie sięgają VIII wieku, kiedy muzułmańscy żeglarze wybudowali pierwszy port handlowy. Przez kolejne wieki miasteczko było spokojnym miejscem i nie uczestniczyło w historii wyspy, aż do czasu, gdy w XVI stuleciu pojawili się pierwsi odkrywcy z Europy. Byli nimi Portugalczycy, którzy zajęli ten ważny strategicznie przyczółek i wznieśli fort, by podbijać nizinne tereny w głębi wyspy. Umocnienia rozbudowali następnie Holendrzy, chociaż na dobre Kolombo rozwinęło się za rządów Brytyjczyków, stając się jednocześnie głównym portem wyspy i ważnym punktem na szlaku żeglugi po Oceanie Indyjskim. Kolombo od 1815 roku pełni funkcję stolicy regionu i liczy obecnie blisko 3 mln. mieszkańców.

Turyści przyjeżdżający do miasta mogą liczyć na duży kontrast rysujący się pomiędzy poszczególnymi dzielnicami. Kolonialny charakter zabudowy nieco różni się od lankijskich standardów dostrzeganych w innych ośrodkach. W oczy nie rzuca się wszechobecny buddyzm, a na ulicach można spotkać wielokulturową mieszankę społeczeństwa. Spacerując ulicami mija się hinduistyczne świątynie, chrześcijańskie kościoły i muzułmańskie meczety, natomiast w poszczególnych dzielnicach raz można usłyszeć język syngaleski, raz tamilski, a innym razem angielski. Dla turystów najważniejsza jest „dzielnica fortowa” założona jeszcze przez Portugalczyków, chociaż pozostałości warownych zabudowań nie przetrwały do naszych czasów. Gęsta siatka ulic z kolonialnymi budynkami jest wdzięcznym miejscem do spacerów. Brytyjską pozostałością jest między innymi wieża zegarowa z latarnią morską służąca marynarzom za punkt obserwacyjny jeszcze w latach 50. XX w. Później zabytek zasłoniły nowoczesne wieżowce, które są obecnie wizytówką miasta. Warto przemierzyć jedną z głównych ulic – Chatham Street, by dotrzeć do zabytkowego domu towarowego Cargills. Ciekawym miejsce jest także bazarowa dzielnica Pettah, gdzie w plątaninie uliczek oferujących rozmaity asortyment warto rozglądnąć się za wyszukanymi upominkami. Spacerując wśród zabytkowych budynków można dotrzeć do Muzeum Okresu Holenderskiego, w którym odtworzono oryginalny wygląd wnętrz i wyeksponowano zabytkowe przedmioty. Idealnym miejscem na wieczorne przechadzki jest z kolei zieleniec Galle Face Green, wzdłuż którego wybudowano kilka nowoczesnych hoteli. Przy nabrzeżu warto znaleźć przytulną tawernę i rozkoszując się szklaneczką araku z sodą spoglądać na malowniczy zachód słońca. Z Kolombo wiąże się pewna legenda, od której pochodzi nazwa parku Viharamahadevi. Młoda panna o takim nazwisku sama siebie złożyła w ofierze po tym, jak jej ojciec uśmiercił buddyjskiego mnicha. Dziewczynę co prawda wrzucono ze skarpy do morza, ale przeżyła upadek i prądy morskie zaniosły ją do miejscowości Kirunda, gdzie po wyłowieniu przez miejscowych rybaków poślubiła króla Kawantissa. Ze szczęśliwego związku narodził się syn, który po raz pierwszy w dziejach zjednoczył wyspę. Sam park pełen tropikalnych roślin, drzew i krzewów jest dobrym miejscem na schronienie przed promieniami słonecznymi. Na miłośników podobnych historii czeka Muzeum Narodowe, w którym można podziwiać wiele ciekawych przedmiotów związanych z przeróżnymi legendami lankijskimi. Południowa część miasta, którą przecina Galle Road, jest nowoczesna, lśniąca i zadbana, różniąc się w znaczny sposób od „dzielnicy fortowej”, chociaż i tam można znaleźć tradycyjne kafejki oraz przejawy zwykłego, lankijskiego życia. Małe dzieci warto zabrać do przyjemnego ogrodu zoologicznego Dehiwala, w którym zgromadzono zwierzęta występujące na wyspie oraz w różnych stronach Azji. Jak przystało na stolicę dużej wyspy, Kolombo oferuje turystom bazę hotelową na wysokim poziomie, a także możliwość wygrzewania się na najbliższych, piaszczystych plażach na południu miasta, na wysokości kurortu Mount Lavinia.

Najważniejsze kurorty:

Negombo – turyści wybierają bardzo często przyjemny kurort ze względu na bliskie położenie międzynarodowego lotniska i uroczą okolicę wzbogaconą malowniczą laguną. Czwarte co do wielkości miasto kraju powstało w czasach kolonialnych i rozwijało się dzięki obfitemu występowaniu dziko rosnących cynamonowców. Kurort szczyci się ożywioną atmosferą za sprawą barów, restauracji oraz nocnych lokali, które uchodzą za jedne z najlepszych na zachodnim wybrzeżu. W wolnych chwilach można wybrać się na zwiedzanie pozostałości holenderskiego fortu, kościoła Najświętszej Maryi Panny, czyli jednej z największych katolickich świątyń w kraju oraz charakterystycznego portu ozdobionego tradycyjnymi łodziami „oruva”. Niewielkie, dłubane z drewna łódki połączone pływakami i wyposażone w wielki, kwadratowy żagiel są nieodłącznym elementem bezkresnego błękitu rozciągającego się po horyzont. W kurorcie znajduje się wiele hoteli o różnym standardzie, położonych przy niezwykle długiej, piaszczystej plaży, ocienionej w wielu miejscach palmami.

Kalutara – kurort z odrębnym kolorytem i turystycznym charakterem z zaskakująco dziewiczymi i czystymi plażami. Nazwa wypoczynkowego miasteczka pochodzi od rzeki Kalu Ganga (Czarna Rzeka), która wpada w tym miejscu do morza. Okoliczną atrakcją jest jedna z największych „stup” na wyspie, czyli kopiec zawierający buddyjskie relikwie. We wnętrzu tzw. „dagoby Gangatilaka” można podziwiać wspaniałe malowidła ścienne poświęcone różnym wcieleniom Buddy oraz posąg bóstwa. „Stupa” góruje nad miastem, dlatego warto pokusić się o krótką wspinaczkę, by podziwiać później wspaniałe widoki. Wolny czas można także poświęcić na wizytę w starym zamku Richmond Castle, łączącym elementy architektury brytyjskiej i indyjskiej. Kalutara oferuje turystom również wspaniałe ośrodki wypoczynkowe i luksusowe hotele z gustownym wystrojem dla turystów o wysokich wymaganiach. Przepiękne letniska dysponują dodatkowo  basenami ze słodką wodą, własnymi sklepami, barami i tarasami słonecznymi, na których można godzinami wypoczywać i opalać się. Turystyczne enklawy położone są najczęściej w tropikalnych ogrodach dających wytchnienie przed promieniami słonecznymi i w sąsiedztwie pięknych, piaszczystych plaż o drobnej konsystencji. Dzięki doskonałym warunkom pogodowym kurort odwiedzają miłośnicy sportów wodnych. 

Beruwala – zagłębie lankijskiej turystyki położone przy pięknej, szerokiej plaży z drobnym piaskiem, wzdłuż której rozciągają się ośrodki wczasowe o różnym standardzie. Na turystów czekają między innymi kompleksy hotelowe z dziesiątkami pokoi, basenami, centrami SPA oraz własnym zapleczem rekreacyjno-sportowym. Kurort jest komercyjnym miejscem nastawionym na turystykę i luksus oraz oferuje turystom mnóstwo atrakcji związanych z wakacyjnym wypoczynkiem. Większość hoteli specjalizuje się ajurwedycznych kuracjach odmładzających ciało i umysł. Po kuracji zdrowotnej można udać się na spacer po miasteczku, podczas którego wzrok turystów przyciąga meczet Kachimalai uważany za najstarszy na wyspie. Świątynia umieszczona jest na skalistym cyplu z niezwykłymi widokami na bezkresny błękit i okolicę, pozostającymi w turystycznej pamięci na długie lata.

Aluthgama – bardzo ożywiony kurort zachodniego wybrzeża z szeregiem sklepów, targów rybnych i pensjonatów o różnym standardzie. Wszystko położone nad przyjemnymi, piaszczystymi plażami, w sąsiedztwie niewielkiej wysepki, na którą można popłynąć w wolnym czasie. Doskonałe warunki wietrzne pozwalają uprawiać wszelkie sporty wodne, natomiast okoliczna rzeka Madu doskonale nadaje się na spokojne, romantyczne rejsy.

Wadduwa – niewielka miejscowość położona między Kolombo i Galle, co sprawia, że w każdej chwili można wyruszyć na zwiedzanie któregoś z dużych miast Sri Lanki. Największą atrakcją letniska są złociste plaże oraz okolica słynąca z uprawy palm kokosowych. Tropikalny busz skrywa kilka kompleksów hotelowych, w których turyści znajdą ciszę, spokój i kameralną atmosferę.

Waikkal – idealne miejsce dla turystów poszukujących luksusowych ośrodków wypoczynkowych. Malownicza okolica i bujne, tropikalne ogrody skrywają hotele położone wśród palm i w sąsiedztwie spokojnej rzeki. Na wczasowiczów czekają liczne atrakcje oferowane przez hotelową obsługę, baseny, bary, restauracje oraz domki typu bungalow, w których można wypoczywać po wielogodzinnym plażowaniu na wybrzeżu z piaskiem o niezwykle drobnej konsystencji.

Wielu turystom wydaje się, że Sri Lanka to wyłącznie ryż i curry oraz potrawy pochodzące z Indii, jednak to mylne podejście. Wyspiarskie restauracje mają do zaoferowania dużo więcej i dla turystów przygotowują nietypowo wyglądające owoce, rzadkie przyprawy, tropikalne warzywa i unikalne owoce morza, chociaż curry przewija się przez większość potraw. Na lankijską kuchnię wpłynęły różnorodne smaki, które przywieźli z sobą Portugalczycy, Brytyjczycy i Holendrzy, tworząc tym samym intrygującą mieszankę kulinarną.

Większość potraw pochodzi z naturalnych produktów i jest pozyskiwana z roślin uprawianych na wyspie. Sosy bazują przeważnie na mleczku kokosowym, a słynna potrawa o ogólnej nazwie „curry” tworzona jest wołowiny, drobiu, ryb, owoców morza lub mieszanki wszystkich tych składników w jednym daniu. Do tego dochodzą smakowite, marynowane warzywa, podawane przykładowo w daniu o nazwie hopper (placek z mleczkiem kokosowym). Warto spróbować także rotti – naleśnika wypełnionego warzywami, mięsem i sporadycznie jajkami.

Problem polega jednak na znalezieniu dobrej restauracji, w której można rozkoszować się regionalnym jedzeniem. Większość kurortów serwuje kuchnie pochodzące z całego świata, a na wyspiarskie jedzenie można trafić jedynie w dużych miastach. Wśród kuchni pochodzącej z Włoch, Tajlandii i Chin dominuje głównie ryż w różnych postaciach. Kilkanaście odmian dzieli się na ryż bardzo drobny, biało-przejrzysty, długo-ziarnisty, orzechowo-czerwony czy przyprawiony aromatycznymi dodatkami. Ryż przeważnie wypełnia cały talerz i doprawiony jest kilkunastoma dodatkami z bananami i bakłażanami na czele.

Warto pamiętać, że posiłki nazywane kame Lankijczycy spożywają palcami, poprzez które czują prawdziwy smak potraw. Wymieszane na talerzu wszystkie składniki dania formują i ubija ręcznie, po czym wkładają do ust. Posiłkom towarzyszy miseczka z wodą, w której można opłukać palce. Potrawy są przeważnie bardzo ostre i nie należy brać do ust zbyt wielkich kęsów, co może okazać się zgubne dla wrażliwego podniebienia i nie pomoże nawet łyk kojącej wody. Orzeźwiający w takiej  sytuacji okazuje się najczęściej zwykły ogórek lub znany na wyspie jogurt bufallo. Typowym, pikantnym dodatkiem do potraw jest ostra papryczka chili podawana na świeżo, siekana lub sproszkowana. Najprostszą, ostrą potrawą z warzywami, zwaną ogólnie samboli jest lunu miris – ryż z solonym chili, cebulą i suszonym w słońcu, intensywnie pachnącym tuńczykiem bonito. Do ryżu dodaje się także kurczaka, baraninę i mięso młodej kozy.

Egzotyczną potrawą, bez której nie może się obejść wyprawa na Sri Lankę jest lamprais, czyli ryż gotowany w bulionie, podawany na liściu drzewa bananowego ze słodko-kwaśnym wywarem z bakłażana, pastą krewetkową, kurczakiem i baraniną. Nieco inny smak mają potrawy, które Cejlon zawdzięcza Tamilom przybyłym z Indii. Są to ryżowe naleśniki owijane najczęściej wokół mocno przyprawionego, ziemniaczanego curry. Taki przysmak występuje najczęściej pod postacią grubego naleśnika uttapam i gotowanego na parze ciasta z dodatkiem curry – idlis. Tamilską przekąską jest także vadai – mocno doprawiona i smażona na głębokim tłuszczy ciecierzyca spotykana w menu każdego zakątka wyspy. Z kolei Malajczycy sprowadzili na wyspę potrawę pittu, czyli ryżową mąkę zmieszaną ze startym kokosem, która przypomina w smaku i wyglądzie kuskus. Na śniadania najczęściej podawane jest mleczko kokosowe z wodą i przyprawami zwane hodhi lub świeży chleb maczany w soczewicy oraz curry z sosem do pieczeni. Na szybko można natomiast zjeść chińskie kulki cutlets, kotleciki z małych fasolek vadai lub tradycyjne paszteciki.

Wśród dodatków na restauracyjnych stołach królują banany, kwiaty bananowca, ziemniaki, fasola i marchew, a także czerwona soczewica parripu. Kulinarni smakosze powinni wybrać się na barwne targowiska, by wśród straganów rozglądnąć się za apetycznymi ananasami, mango, granatami, owocami passiflory, papajami, awokado, gwajawą i wieloma innymi gatunkami niedostępnymi w Europie. Egzotyczne smaki zapewniają chociażby jagody kutha, mangostan o smaku winogron, słodka karambola czy durian – kolczasty owoc o zielonej barwie z dużymi kolcami. Jedyny w swoim rodzaju jest dżakfrut, czyli największy na świecie owoc rosnący na drzewach.

Z racji tego, że Sri Lanka jest wyspą, w menu nie może zabraknąć ryb i owoców morza. W miejscowościach nadmorskich bez problemu można zamówić krewetki, mątwy, kraby i homary, a także takie ryby jak: rekin, cefal, seriola, tuńczyk czy makrela. Ryby są najczęściej smażone na patelni w panierce, pieczone na ruszcie albo marynowane w delikatnym, czosnkowym sosie. W każdej tawernie można także zamówić rybne curry gotowane w pikantnym sosie kiri hodhi.

Po niezwykle ostrych posiłkach warto złagodzić podniebienie i napić się kremowego jogurtu kitul, podawanego z gęstym, ciemnobrązowym syropem uzyskanym z palmy. Rarytasem może okazać się także inspirowany malajską kuchnią wattalapam, czyli pyszny, karmelowy krem o kokosowym smaku, przyrządzany z orzechów nerkowca i surowego słodzika otrzymanego z palmowego syropu kitul. Smaczne są także takie desery jak kiri bath – mleczny deser ryżowy, kiri peni – twaróg z miodem czy jaggery – zagęszczony sok z trzciny cukrowej.

Podstawowym napojem dającym orzeźwienie podczas wysokich upałów jest sok kokosowy, natomiast mleczko kokosowe to idealny napój łagodzący ból głowy wywołany zbyt dużą ilością wypitego alkoholu. Leżąc na plaży warto także sięgnąć po szklankę przyjemnego napoju wytwarzanego z kwiatostanu palmy, który zawsze jest świeży, lekki i orzeźwiający. Nie zaszkodzi także spróbować ważonego na wyspie i wszędzie dostępnego piwa marki Lion czy Three Coins. Za mocny alkohol uchodzi sfermentowany napój toddy produkowany z palm kokosowych, który po fermentacji staje się tzw. arakiem. Z racji tego, że Sri Lanka jest ojczyzną kawy i herbaty, takie napoje pija się tam w niebotycznych ilościach.

Dla turystów z Europy obyczaje na Sri Lance wydadzą się z pewnością niecodzienne za sprawą ludności, która na przestrzeni wieków rozwijała swoją niepowtarzalną kulturę. Pewne rozróżnienie polega na tym, że wyspę w większości zamieszkują dwie grupy społeczne i są to Syngalezi oraz Tamilowie. Chociaż od zawsze istnieje spór, kto pojawił się na wyspie pierwszy, za rdzennych mieszkańców uważa się plemiona Weddów mieszkające tam od tysięcy lat. To ostatnie plemię stanowi jednak mniejszość i ustępuje miejsca przybyszom z Indii. Osobną, ale nieliczną grupę stanowią także potomkowie Portugalczyków i Holendrów. Cały konflikt dla świata turystycznego pozostaje jednak tłem i jedynie obrazuje ciekawą przeszłość kraju. Syngalezi szczycą się buddyjskim rodowodem i świadomością narodową wyrastającą ze starych kulturowych tradycji. Jedną z nich jest przykładowo legenda mówiąca, że cała grupa etniczna wywodzi się ze związku lwa z upartą księżniczką, która przybyła na Cejlon w IV w. p.n.e. i uległa wdziękom zwierzęcia.

Najważniejszą religią skupiającą najwięcej wyznawców jest buddyzm i dlatego przed podróżą na wyspę warto wcześniej poznać historię Buddy, który na łożu śmierci pobłogosławił księcia Widźaję i wyspę. Historia religii na wyspie jest strasznie zawiła i najlepiej zapoznać się z jej tajnikami zwiedzając muzea i świątynie Sri Lanki. Podobne znaczenie w cejlońskim życiu społecznym odgrywa astrologia oraz planety i duchy wpływające na obyczaje i politykę. Oprócz wyznawców hinduizmu wyspę zamieszkują także muzułmanie oraz chrześcijańscy potomkowie konkwistadorów z Europy. Wszystkie te religie, jak i związane z nimi rytuały oraz obyczaje, są bardzo zróżnicowane i warto zwracać uwagę na hinduskie święta, barwne miejsca kultu i wyznawców dosyć egzotycznych religii. Różnorodnych świąt w kalendarzu lankijskim jest bardzo dużo, a Lankijczycy uchodzą za wspaniałych kompanów do świętowania i dobrej zabawy do białego rana.

Chociaż mieszkańcy wyspy są ludem silnie zakorzenionym w religijnych tradycjach, z życzliwością odnoszą się do turystów i są dla podróżników niezwykle gościnni, stawiając na nowoczesne podejście do turystyki. Warto pamiętać, że na wyspie dozwolone jest jedzenie rękoma i używanie głównie prawej ręki do podejmowania posiłków. Cudzoziemcy powinni się do tego dostosować. Przy powitaniu warto także wyciągnąć prawą rękę oraz spodziewać się licznych pytań dotyczących pochodzenia, rodziny, dzieci i religii. Spotykając na ulicy mnichów nie wolno im podawać ręki, jedynie wykonać tradycyjne pozdrowienie w postaci ukłonu z rękami złożonymi do modlitwy i uniesionymi do czoła. Nie należy dziwić się jak mieszkańcy wyspy bacznie obserwują „obcych” i nie ulegać złudzeniu, że jest się źle odbieranym. Obserwacja nieznajomych leży w obyczajowości wyspiarzy i jest dla nich czymś zupełnie normalnym.

Wypoczywając na plażach można podziwiać Lankijczyków w nietypowy sposób łowiących ryby. Na wyspie uchodzi to za wielowiekową tradycje i swoisty rytuał. Rybacy siedzą przeważnie na długim kiju przypominającym rodzaj szczudła z niewielką deseczką do siedzenia. Takie łowienie ryb trwa przeważnie bardzo długo i jest niezwykle ciężkie, ale mimo wszystko zadziwia turystów i zachęca do łowienia ryb właśnie w taki sposób.

Przed wejściem do świątyni należy zdjąć buty i pamiętać o odpowiednim ubiorze nie rażącym wyznawców poszczególnych religii. Za miejsca święte uważa się nawet starożytne ruiny, a robienie zdjęć na tle świątyń i obiektów kultu religijnego jest teoretycznie zabronione.

Pomimo iż na Sri Lance językiem urzędowym jest syngaleski i tamilski, w większości miejscowości turystycznych można porozumiewać się po angielsku.

Na plażach zabronione jest opalanie topless oraz nudyzm. Społeczeństwo na Sri Lance uchodzi za bardzo konserwatywne, w związku z czym na urlop lepiej zabrać schludne ubrania, by nie narazić się na zbędne zaczepki.

W hotelach i restauracjach warto zwracać uwagę na rachunki, gdyż 10% opłaty za obsługę jest przeważnie wliczone w cenę. Jeśli nie, można dodatkowo wręczyć 10-procentowy napiwek kelnerowi czy pokojówce. Przed hotelami i w najpopularniejszych miejscach kręci się mnóstwo „naciągaczy” i „naganiaczy”, wiec z dystansem należy podchodzić do przejażdżki pierwszą lepszą rikszą, wizyty w sklepie czy zatrzymania się w określonym hotelu.

Z racji tego, że Lankijczycy interesują się sportem, w wielu miejscach można aktywnie spędzać wolny czas i korzystać z bardzo dobrze rozwiniętej infrastruktury sportowej. Za grę narodową uchodzi krykiet i rugby, chociaż można zagrać też w golfa. Z racji górzystego charakteru kraju w wielu miejscach można uprawiać kolarstwo górskie, wspinaczkę i turystykę pieszą. Wiele agencji turystycznych organizuje także spływy górskie po rwących rzekach, a biura podróży działające przy hotelach przygotowują wyprawy z przewodnikiem do parków narodowych. Dodatkowo hotele oferują swoim gościom baseny, siłownie, korty tenisowe, SPA, boiska do gier zespołowych oraz możliwość uprawiania szerokiej gamy sportów wodnych.

Na Sri Lance panują doskonałe warunki do uprawiania sportów wodnych. Praktycznie na całym wybrzeżu działają firmy organizujące nurkowanie. Wyspę otaczają rafy koralowe, a na nurkową przygodę można wyruszyć z każdego liczącego się kurortu turystycznego. Wody oceanu skrywają wraki galeonów, okrętów wojennych i statków kupieckich, które przyciągają doświadczonych nurków. W większych kurortach nie ma problemu z wypożyczeniem deski windsurfingowej, surfingu, kitesurfingu, katamaranu, kajaka czy roweru wodnego.

Chilaw – niewielka wioska rybacka, do której warto zajechać, by zobaczyć najważniejszą w kraju świątynię bóstwa Siwy jaką jest Munneśwaram. Chociaż pierwotną świątynię zniszczyli Portugalczycy, została pieczołowicie odnowiona w czasach brytyjskich i można tam podziwiać zdobione sanktuarium, złocone posągi bóstw oraz kapliczki związane z hinduistycznymi wierzeniami. Warto pojawić się w Chilaw w lipcu i sierpniu, kiedy trwa coroczne święto z licznymi i ciekawymi obrządkami.

Rezerwat Lasu Deszczowego Sinharaja – egzotyczne miejsce dla turystów z Europy, w którym w towarzystwie przewodnika można zwiedzić tropikalny kompleks leśny ze skupiskiem unikalnych gatunków roślin i zwierząt. Wycieczka obejmuje także nocleg w obozowisku ukrytym wśród dzikiej przyrody.
Dikwella – niedaleko nadmorskiej miejscowości znajduje się „wihara Wewurukannala”, czyli miejsce poświęcone Buddzie z najwyższym na Sri Lance posągiem i budynkiem przedstawiającym sceny z życia bóstwa.

Mulgirigalla – na krótką wycieczkę można wybrać się w pobliże miejscowości Tangalla, gdzie znajduje się jaskiniowa świątynia „wihara Mulgirigalla”. Chociaż prowadzi do niej strome podejście warto je pokonać i przyjrzeć się nietypowemu, buddyjskiemu kościołowi oraz zabytkowemu cmentarzowi mnichów.
Park Narodowy Uda Walawe – na obrzeżach parku na turystów czeka wiele miejsc noclegowych, z których można korzystać podczas zwiedzania ogromnego terenu z tropikalną roślinnością. Najpopularniejszą formą poznania parku jest jeep safari, podczas którego można podziwiać słonie, jelenie, szakale i dzikie świnie.

Park narodowy Bundala – obszary położone na wschód od miasta Hambanoty uchodzą za najbardziej dziewicze i najpiękniejsze w kraju. Na kilkugodzinnych wycieczkach jeepem istnieje duża szansa na zobaczenie słonia oraz wielu innych gatunków zwierząt opisywanych na bieżąco przez lokalnego przewodnika.

Park Narodowy Yala – najlepiej chroniony rezerwat Sri Lanki, którego szlaki przeciera się wraz z przewodnikiem tropiąc jednocześnie z aparatem fotograficznym egzotyczne gatunki rozmaitych czworonogów. Przy okazji warto zahaczyć o miasto Tissamaharama z pobliskimi jeziorami obfitującymi w ptaki, krokodyle, słonie i małpy.

Kataragama –ważne dla Hindusów miasto słynie ze święta opartego na intrygujących dla Europejczyków zwyczajach, podczas których wierni dokonują rytualnego okaleczenia ciała i oddają się głębokim modlitwom. Warto przespacerować się po mieście, by zobaczyć kilka świątyń uchodzących za miejsca kultów religijnych.

Galle – jedna z największych atrakcji wyspy, od lat pociągająca podróżników z całego świata wyspiarskim kolorytem. Historia tego miasta sięga 1505 r., kiedy Portugalczycy w pogoni za arabskimi statkami zawinęli do malowniczej zatoki i postanowili założyć tam port. Współczesne Galle składa z dwóch części. Dla turystów najbardziej interesujący jest zabytkowy fort wybudowany przez Holendrów w XVII w. Warownia dzięki jedynemu takiemu ufortyfikowaniu, wzniesionemu przez Europejczyków w Azji, została wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO i do dziś zachwyca zwiedzających. Na stare umocnienia oprócz fortu składa się kilkaset domów z pięknymi dziedzińcami. Granicę zabudowań wyznacza linia pięciu ulic, w obrębie których można wyczuć ducha przeszłości podkreślanego przez wszechobecne holenderskie i brytyjskie herby. Zabytkowy fort wysunięty w morze kontrastuje ze współczesną częścią na stałym lądzie, która jest wyjątkowo gwarna i kojarzy się z klimatem specyficznym dla południowej Azji. Wśród charakterystycznych, małych domków i targowisk można obcować z typowo lankijską kulturą, a przy okazji rozglądnąć się za niebanalnymi pamiątkami. Architektoniczną atrakcją miasta jest najstarszy hotel Amangalla wybudowany przez Holendrów w 1684 r. oraz Wielki Kościół – Grotte Kerk – najstarsza protestancka świątynia na wyspie datowana na 1755 r. Warto także odwiedzić Narodowe Muzeum Morskie, by o zachodzie słońca powrócić na romantyczny spacer po murach i bastionach fortu. Galle pełni również rolę luksusowego kurortu. Na obrzeżach miasta, w tropikalnym buszu, skryły się wspaniałe ośrodki wczasowe z widokiem na Ocean Indyjski. Hotele swoim gościom oferują pyszne jedzenie, luksusowe apartamenty, mnóstwo doskonale zaopatrzonych pokoi, baseny, centra SPA, korty tenisowe, własne sklepy i bary oraz wiele innych atrakcji umilających wypoczynek. W pobliżu letnisk znajdują się także wspaniałe, piaszczyste, złote plaże z drobnym piaskiem oraz bujne ogrody z tropikalną roślinnością dające ochronę przed promieniami słonecznymi.

Kandy - dla turystów interesujących się wschodnimi religiami stolica Centralnej Prowincji jest prawdziwym skarbem. Już podczas podróży do miasta można podziwiać niezwykłe świątynie umieszczone na szczytach niewysokich wzgórz. Jeżeli ktoś ma więcej czasu, powinien zapuścić się chociażby na Lwią Skałę, Skałę Bulwa, Owczą Skałę czy Wzgórze Wielbłąd. Przełęcz Kadugannawa prowadząca do miasta jest niezwykle malowniczym odcinkiem z zapierającymi dech w piersiach widokami. Ostatnia stolica syngaleskiego królestwa zachowuje mimo wszystko małomiasteczkową atmosferę, w którą na stałe wpisały się skromne uliczki z domkami pochodzącymi z epoki kolonialnej. Miejska zabudowa otacza malownicze jezioro Kandy, obudowane dodatkowo elegancką balustradą. Właśnie z jednego z brzegów można wypatrzyć słynną Świątynię Zęba, czyli Dalada Maligawa, której wnętrza skrywają najświętszy przedmiot buddyzmu, jakim jest „relikwia Zęba”. Do symbolu syngaleskiej tożsamości narodowej pielgrzymują wierni z całej Azji, natomiast turystów przyciąga nieziemski mistycyzm oplatający święte miejsce. Chociaż wnętrze wydaje się zaskakująco małe, a tajemniczy „ząb” ukryty jest w zamkniętym relikwiarzu dostępnym tylko dla wybranych, warto zbliżyć się do świątyni, by podziwiać interesującą architekturę. Przedmioty związane z „relikwią Zęba” wystawione są w pobliskim Muzeum Sri Dalada. Ze świątynią sąsiaduje Pałac Królewski, w którego przestronnych wnętrzach urządzono Muzeum Narodowe. Warto przykładowo zwiedzić ozdobną Salę Audiencyjną, w której Lankijczycy podpisali akt oddający region Brytyjczykom. Turyści zaglądają często do Muzeum Słonia Radży z wypchanymi szczątkami zwierzęcia ulubionego przez miejscowych i eksponowanego na procesjach, a także zwiedzają obszar zwany „dewale”. Znajdują się tam owiane legendami buddyjskie świątynie. W obrębie „dewale Pattini” znajduje się majestatyczne drzewo Bo, teren wokół „dewale Natha” usiany jest kaplicami i małymi stupami (rodzajami sakralnych budowli), z kolei „dewale Maha Wisznu” jest największą ze świątyń z łańcuszkiem kolorowych kaplic. Ciekawy jest także kościół św. Pawła, który Brytyjczycy wznieśli w 1843 r. obok buddyjskiego terenu. Wieczorem najlepiej wybrać się do siedziby Stowarzyszenia Kandyjskiej Sztuki i Rzemiosła, w której miejscowi organizują pokazy tańca i sprzedają ciekawe pamiątki. Jeżeli komuś nie straszne piesze wędrówki, powinien pokusić się o wspinaczkę na zalesione zbocze Ostoi Przyrody Udawattekele, z którego można podziwiać piękne widoki oraz podglądać unikalne zwierzęta i ptaki. Małe dzieci warto zabrać do ogrodu botanicznego Peradeniya z przedstawicielami cejlońskiej flory. W Kandy znajduje się wiele ciekawych miejsc pełnych zieleni i tropikalnej roślinności, które delikatnie wkomponowały się w miejską przestrzeń. Na turystów czekają godne uwagi pensjonaty, restauracje i mnóstwo atrakcji, a także przyjemne hotele o różnym standardzie. Wielu turystów traktuje Kandy jako bazę wypadową do zwiedzania egzotycznych zakątków Centralnej Prowincji.

Kiedy najlepiej wybrać się do Zachodniej Prowincji?
Sri Lanka ma tę zaletę, że sezon turystyczny trwa tam przez cały rok, położenie geograficzne gwarantuje długotrwałe nasłonecznienie ze stałymi temperaturami utrzymującymi się na poziomie 30°C, a wody oceanu zachęcają do kąpieli blisko 27°C. Warto jednak pamiętać, że wyspa jest zróżnicowana pod względem klimatycznym, dlatego podróżując między regionami, w ciągu jednego dnia można trafić na strefę tropikalnego upału i mgliste wyżyny z chłodnym powietrzem. Monsun południowo-zachodni znany jako Yala, przynosi opady znad Oceanu Indyjskiego od maja do września i w tym okresie niebezpieczne są morskie fale. Wspaniała pogoda i idealne warunki do kąpieli panują między listopadem a kwietniem, szczególnie na zachodnim i południowym wybrzeżu, natomiast na wschodnich i północnych terenach najlepsza pogoda panuje w okresie od maja do przełomu września i października (między październikiem a styczniem na wybrzeżu wieje silny monsun Maha), chociaż turyści mimo wszystko najchętniej wybierają grudzień, styczeń, luty i marzec i w tych miesiącach panuje szczyt sezonu.

Jaka waluta obowiązuje na Sri Lance i jakie są orientacyjne ceny?
Walutą Sri Lanki jest rupia lankijska (LKR), 1 LKR = 100 centów. Dla turystów z zachodu ceny na Sri Lance są do przyjęcia, a koszty wyżywienia i zakwaterowania, w porównaniu do biletów lotniczych, są tanie. Ceny poza sezonem spadają nawet trzykrotnie w porównaniu do najpopularniejszych miesięcy.

Gdzie i jakie pamiątki kupić na Sri Lance?
Sri Lanka ma długą historię, na przestrzeni której rozwijała się kultura i sztuka objawiająca się obecnie w pamiątkowych przedmiotach i materiałach. Rzemieślnicy od stuleci zajmują się snycerką, rzeźbią w kamieniu, drewnie i kości słoniowej. Popularnością wśród turystów cieszą się budzące grozę maski wykorzystywane podczas różnych rytuałów, a także drewniane rzeźby, które można kupić praktycznie wszędzie. Najpopularniejszym materiałem, z którego wyrabia się te przedmioty jest heban, drewno tekowe, mahoń, drewno sandałowe i satynowe. Najczęściej wykonywanymi przedmiotami są figurki słoni i Buddy dostępne w najróżniejszych rozmiarach. Świetnymi zabawkami dla dzieci są wykonane z drewna miniaturki samochodów, ciężarówek i pojazdów tuk-tuk, a także zagadkowe pudełka z wewnętrznymi skrytkami, które można otworzyć jedynie za pomocą szyfru. Panie powinny zainteresować się batikami, czyli misternie wykonanymi tkaninami, ręcznie barwionymi i woskowanymi oraz obrazami wykonanymi techniką batikową. Ich uwadze nie mogą ujść także ręcznie wykonane koronki, mosiężne lampy wykorzystywane w świątyniach, zdobione tace, misy i szkatułki wykonane z laki. Szczególnie na wiejskich obszarach warto zainteresować się wyrobami garncarskimi oraz ceramiką ozdobioną dekoracyjnymi wzorami. W obszarach nadmorskich handlarze specjalizują się w handlu polerowanymi muszlami i kawałkami koralowców. Należy jednak pamiętać, że zabronione jest wywożenie z kraju przedmiotów pochodzenia zwierzęcego, więc sprzedawców z takimi pamiątkami lepiej omijać. Turyści o zasobnych portfelach mogą rozglądnąć się za kamieniami szlachetnymi, z których słynie wyspa, ale przy zakupie szafiru, topazu, rubinu czy ametystu należy wykazać się dużą ostrożnością. Pewniejszą pamiątką może okazać się biżuteria w postaci złotego pierścionka, kolczyków czy łańcuszka. Miejscowi rzemieślnicy ręcznie wytwarzają instrument muzyczne, więc ciekawym prezentem dla kogoś bliskiego może być bębenek używany podczas świąt religijnych, flet, tamburyno lub mosiężna trąbka. W bagażu powinna także znaleźć się paczuszka cejlońskiej herbaty oraz zestaw aromatycznych przypraw.

Najlepszym miejscem na zrobienie zakupów jest stolica kraju Kolombo. Za pamiątkami można rozejrzeć się chociażby w bazarowej dzielnicy Pettah z plątaniną uliczek o różnym asortymencie oraz na ulicy Fourth Cross Street, na której zawsze unosi się zapach ziół i cejlońskiej herbaty.

Jaki czas obowiązuje na Sri Lance?
Do czasu polskiego dodajemy 3,5 godziny w lecie i 4,5 w zimie.

Jak poruszać się po Zachodniej Prowincji?
Komunikacja na Sri Lance jest dobrze rozwinięta, autobusem można dojechać do każdej znaczącej miejscowości, chociaż komfort podróży nie jest najlepszy. Przy pokonywaniu większych odległości najlepiej korzystać z ekspresowych autobusów lub klimatyzowanych minibusów. Ceny za przejazd nie są wysokie, w związku z czym bardzo często występują problemy związane z brakiem miejsc.

Chociaż podróżowanie pociągiem jest wygodniejsze niż autobusem, zajmuje więcej czasu, zwłaszcza w okolicach górskich, niemniej z okna pociągu można podziwiać malownicze widoki. Pociągi kursują na trzech głównych liniach: nadbrzeżnej na trasie Kolombo-Negombo-Puttalam-Galle-Matara; głównej Kolombo-Kandy-Nuwara Eliya-Badulli; północnej z Kolombo w kierunku Vavuniyi i Dżafny. Niektóre pociągi mają specjalne wagony widokowe.

Od kierowców wymagane jest międzynarodowe prawo jazdy. Prowadzenie auta jest ryzykowne i uciążliwe z racji tego, że mieszkańcy wyspy nie przestrzegają zasad ruchu i bardzo często obowiązuje jedynie zasada ustępowania pierwszeństwa większym pojazdom. Obowiązuje także ruch lewostronny. Kierowcy bardzo często używają klaksonów, by zaznaczyć swoją obecność na drodze. Najwygodniejszą formą podróżowania jest wynajęcie samochodu z kierowcą, co jednak wiąże się z wysokimi opłatami. Po dużych miastach najlepiej poruszać się zmotoryzowanymi rikszami „tuk-tuk”.

Jakie plaże są w Zachodniej Prowincji?
Turyści poszukujący pięknych, piaszczystych plaż bardzo często wybierają Zachodnią Prowincję, gdyż ta część wybrzeża gwarantuje drobny piasek o złocistej poświacie oraz przyjemne otoczenie tropikalnego buszu. Najpiękniejsze, szeroki plaże, delikatnie opadające do błękitnego oceanu można znaleźć w kurortach: Negombo, Kalutara, Beruwala, Wadduwa i Waikkal.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieć dostęp.

Jakie są ograniczenia celne są na Sri Lance?
Ograniczenia celne nie odbiegają od ogólnie przyjętych norm prawa celnego, bez opłaty można wwieźć i wywieźć 1,5 l mocnego alkoholu, 2 butelki wina, 200 papierosów, 50 cygar i perfumy wskazujące na własne potrzeby. Zabronione jest wywożenie z krajów przedmiotów pochodzenia zwierzęcego.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia na Sri Lance?
Ze względu na wysokie koszty leczenia przed wylotem na Sri Lankę zaleca się wykupienie międzynarodowego ubezpieczenia zdrowotnego, które obejmuje zwrot kosztu zakupów lekarstw i środków opatrunkowych, leczenie szpitalne, transport do szpitala, konsultacje medyczne itp. Usługi medyczne są na wysokim poziomie, niemniej ich ceny są dużo droższe w stosunku do krajów europejskich. Polisy polskich towarzystw ubezpieczeniowych nie są na Sri Lance uznawane. Jeżeli posiada się ubezpieczenie kosztów leczenia za granicą, po wizycie u lekarza należy poprosić o wystawienie szczegółowego rachunku, by odzyskać później koszty leczenia. W hotelach o wysokim standardzie działają indywidualne placówki medyczne zapewniające gościom odpowiednią opiekę. Ostrożnie należy podchodzić do kontaktu z lekarzami w mniejszych miejscowościach, gdyż bardzo często stosują medycynę tradycyjną, chociaż przy drobnych dolegliwościach może to okazać się ciekawym doświadczeniem.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach, przestrzegać podstawowych zasad higieny niezbędnych w krajach tropikalnych oraz zwracać uwagę na warunki w jakich przygotowuje się i przechowuje jedzenie. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, gdyż woda z kranu nie jest zdatna do picia.

Szczepienia ochronne nie są wymagane, niemniej szczególnie w krajach tropikalnych istnieją zagrożenia sanitarno-epidemiologicznych, dlatego przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo i profilaktycznie zaszczepić się przed wskazanymi chorobami. Poszczególne zalecenia sanitarne pozwalające uniknąć zachorowania na różne choroby dostępne są na stronie internetowej Państwowej Inspekcji Sanitarnej: www.pis.gov.pl

Między Polską a Sri Lanką obowiązuje ruch wizowy. Wizy można zakupić na lotnisku, obowiązują na okres nie dłuższy niż 30 dni i uprawniają do wielokrotnego przekraczania granicy. Wymagany jest paszport ważny co najmniej 6 miesięcy od zakończenia pobytu na Sri Lance, a także bilet powrotny. Nie ma obowiązku meldunkowego.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Colombo
Sri Lanka, Colombo, Phoenix Ventures Ltd., 2nd Floor, 409 Galle Road, Colombo 3
Tel.: +94 11 2565612 Faks: +94 11 4727060
CheryID@brandix.com